Dursun Ali Erzincanlı - Efendimiz Çanakkale'de

Dursun Ali Erzincanlı‘nın bir kahramanlık destanını anlatmış olduÄŸu “Efendimiz Çanakkale’de” isimli ÅŸiirini sizlerle buluÅŸturuyoruz.
Anlatmaya kelimelerin kifayetsiz kaldığı Çanakkale’deki maneviyatı Dursun Ali Erzincanlı bu ÅŸiirinde gayet baÅŸarılı olarak anlatmıştır. Peygamberimiz Resulullah Efendimize atfen bu ÅŸiirin sözleri oluÅŸturulmuÅŸtur.

“EFENDÄ°MÄ°Z ÇANAKKALE’DE” (Sözler);

Anadolu fakirdi, yoksulluk had safhadaydı.

Bu hâl Çanakkale’ye akan ve orada küçük bir Anadolu oluÅŸturan Osmanlı ordusunun ortak özelliÄŸiydi…
Yokluk her tarafta kendini hissettiriyordu.
Elde tel engeli yapacak dikenli tel; sığınak yapacak kereste yoktu.
Bu nedenle yıkılan evlerden veya terk edilen köylerdeki evlerden saÄŸlanan kerestelerle sığınak yapılıyor, bahçe çitlerinden saÄŸlanan tellerle tel engeli yapılmaya çalışılıyordu.
Eldeki tahkimat malzemesi de yeterli olmadığından köylülerden veya dükkanlardan saÄŸlanan kazma ve kürekler kullanılıyordu.

Bu durum, yardım istenecek durumdu.
Ama böyle bir zamanda –böyle zor bir zamanda- Osmanlı ordusu kimden yardım isteyecekti?
Ordunun nazı kime geçiyordu?

Birinci tabur kumandanı binbaşı Lütfi Bey kimden destek alacağını biliyordu.

Ve onun ÅŸu sesleniÅŸi askerin yüreÄŸini titretiyor, her ağızdan yükselerek dalga dalga yayılıyordu:
“YetiÅŸ ya Muhammed !
YetiÅŸ ya Muhammed !
YetiÅŸ ya Muhammed !
Kitabın gidiyor….
YetiÅŸ ya Muhammed…”

Yıl 1915, Yer  Medine-i Münevvere

Hindistan ulemasından bir zât Mescid-i Nebevi’nin bir köÅŸesinde aÄŸlıyor, saatlerce aÄŸlıyor…
Onu bu halde gören, peygamberimizin türbedarı yaklaşıyor ve böyle bir mekânda –kalplerin bayram yaptığı böyle bir makamda- niçin aÄŸladığını soruyor.

O zât Medine-i Münevvereye gelene kadar, Allah rasulu ile mana aleminde her zaman görüÅŸebildiÄŸini söylüyor.
Ve diyor ki, “Medine’ye geldiÄŸimden beri rasulullahla görüÅŸemiyorum. Acaba ne hata yaptım ki kalp gözüm onu görmüyordu? Ya ben bir hata yaptım ya da rasulullah ÅŸu anda makamında deÄŸil.”

Peygamber türbedarı ÅŸaşırıyor ve baÅŸka bir ÅŸey söylemiyor.
Türbedar aynı gece Allah rasulunu rüyada görüyor.
O anda Hindistan ulemasından olan o zatın söyledikleri aklına geliyor. Fakat edebinden dolayı soramıyor.
Ama Allah rasulu türbedarına ÅŸöyle buyuruyor:
“Evet, hissedilen doÄŸrudur, ben ÅŸimdi Medine’mde deÄŸilim. Çanakkale’deyim!
Çok zor durumda bulunan asker evlatlarımı yalnız bırakmaya gönlüm razı olmadı.
Åžimdi onlara yardım ediyorum.”

Ve yeÅŸil kuÅŸlar uçuÅŸur Çanakkale vadilerinde.
Ve rüzgar harp durumuna geçer en tepede.
Bulutlar ulvi bir sevkiyattadır.
Devrin süper devletlerine karşı en zayıf hâlleriyle Mehmetler
En fakir görünmleriyle Mehmetler
Taşıdıkları isme yakışır bir tevekkülle dimdik ayaktadırlar.
Ve bu Mehmetlerin arkasına o ismin hatrını bilenler geçer
Teker teker.
Mehmetlerin ardında koca bir kâinat
En üst düzeyde savaÅŸ alarmına geçmiÅŸtir.