Dursun Ali Erzincanlı - 40 Yaşındasın

Dursun Ali Erzincanlı‘nın Marmara Müzik etiketiyle yayınlanmış olan “En Sevilen Åžiirler” isimli ÅŸiir albümünde yer alan “40 Yaşındasın” eserini sitemiz üzerinden ÅŸiirin sözlerine ulaÅŸabilirsiniz.
Yorumladığı ÅŸiirleri bir baÅŸ yapıt olabilmesine vesile olan Dursun Ali Erzincanlı’nın  bu ÅŸiirinde Hz. Peygamberin (s.a.v)’in Nûr Dağı’nda bir maÄŸarada 40 yaşındayken Cebrâil’in ilk vahiyi Peygambere (s.a.v) getirmesini anlatmıştır.

DURSUN ALÄ° ERZÄ°NCANLI – “40 YAÅžINDASIN” (Sözler);

Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah azze ve celle

Ya rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Kalbimizden seyrediyoruz seni.

Ä°ÅŸte
Bir yaşındasın,
Beni sa’d yurdundasın
Sana süt anne olmadı kadınlar
Bu yüzden dargın bulutlar
Bir damla yaÄŸmur indirmiyor
Kıtlık hüküm sürüyor beni sa’d yurdunda
Minicik bir bulut var gökyüzünde
Sana aşık…
Ayrılmıyor başucundan
Ve insanlar yağmur duasında
Hz.halime kucağına alıyor seni
Yeryüzünde bir gölgelik…seni güneÅŸten korumak için
Oysa minicik bulut gökyüzünde
Sana meftun, sana kilitli
Ve dua eden rahibin kucağındasın
Dünyalar güzeli gözlerine bakıyor rahip
Kıtlığı da unutuyor, yağmuru da, duayı da
Ama sen unutmuyorsun
UÄŸruna canlarımız feda o gözlerinle gökyüzüne bakıyorsun
O minicik bulut ilişiyor bakışlarına
Büyüyor, büyüyor…
Sonra nazlı, nazlı yağmur damlaları iniyor buluttan
Fakat çoÄŸusu bilmiyor yaÄŸmurun geliÅŸ sebebini
ÇoÄŸusu bilmiyor seni…

Altı yaşındasın
Medine-i münevvere yolundasın
Yanında aziz annen ve ümmü eymen
Yetimliğini hissediyorsun baba kabristanında
Sonra yolda, ebva’da öksüzlük karşılıyor seni
Mekke’ye annesiz giriyorsun
Abdulmuttalip bir baÅŸka seviyor seni
Ebu talip bir baÅŸka seviyor

Ya rasulallah
Mekke çocukları annelerine seslenirler miydi senin yanında
Onlar anne deyince sen yere mi bakardın
Mekke rüzgarları kaç gece gözyaÅŸlarını taşıdı ebva’ya
Kaç gece anne diye hıçkırdın
Efendim!
Senin yerine de anne dedik annemize
Senin yerine de baba dedik

Yirmi beş yaşındasın
Ve bambaşkasın
Kimse sana denk deÄŸil
Şefkat yayıyor kokun
Güven veriyor sesin
Sen muhammed-ül emin’ sin

Otuz üç yaşındasın
Dalga dalga rahmet var

Otuz beş yaşındasın
Hadi gel bekletme yar
Ä°niltiler çalıyor kapısını göklerin
Hadi gel bekletme yar
Sinesi çatlayacak rasul bekleyenlerin
Hadi gel ey yâr!
Nurdağına davet var

Ä°ÅŸte
Kırk yaşındasın
Hira nur dağındasın
Cibril iniyor göklerden
Ve nokta nokta her yerden salat, selam yükseliyor
Sen kâinatın yüreÄŸinden hasretle kopan ” ah! ” sın
Karanlık gecelerimize sabahsın
Sen nebiyullahsın
Sen habibullahsın
Sen rasulullahsın

Niye incittilerki seni sultanım
Niye işkence yaptılarki sana
Ebu talip öldü diye mi bu pervasızca saldırılar
Himayesiz kaldın diye mi
Kabe’deki aÄŸlayışın geliyor gözümüzün önüne
” amca yokluÄŸunu ne çabuk hissettirdin ” diyiÅŸin
Haremde namaz kılışın geliyor aklımıza
Başına pislikler saçılıyor
BaÅŸlar feda o mübarek başına
Nasipsizler sana bakıp nasıl da gülüyorlar
Biri koşuyor mekke sokaklarından sana doğru
Biri koÅŸuyor ama sanki yere inmiÅŸ arÅŸ-ı Âla
” bu koÅŸan kimdir ” diye bir soru dolaşıyor boÅŸlukta
Bu koÅŸan kim?
Ve cevap veriyor biri:
Muhammed’ in kızı fatımatüz-zehra
Velilerin anası…
Yüzünü gözünü siliyor biricik kızın
Sana yeryüzünde en çok benzeyen
Gülmesi sen, aÄŸlaması sen
” aÄŸlama kızım ” diyiÅŸin geliyor aklımıza
Niye çıkardılar ki yurdundan seni
Himayesiz kaldın diye mi
Onlar bilmiyorlar mıydı seni himaye edeni
Seni yetim bulup barındıranı
Seni alemlere rahmet kılanı
Onlar deli diyorlardı sana, sen susuyordun
Mecnun diyorlardı, şair diyorlardı, sen susuyordun
“seni bizim elimizden kim kurtaracak” diyorlardı
Sen,
Sen ” allah! ” diyordun
Allah azze ve celle
Semayı haşyet kaplıyordu
Sen ” allah! ” diyordun
ArÅŸ-ı Âla titriyordu
Bedir’ de ” allah! ” diyordun
Üç bin melek iniyordu alaca atlarda
Yüz yirmi beÅŸ bin sahabi :
” anam babam sana feda olsun ” diyordu

Ya rasulallah
Medine-i münevvere sokaklarında yürüyordun
Neccar oÄŸulları’nın küçük kızları seni görünce
Sevinçten ne yapacaklarını bilememiÅŸlerdi
” beni seviyor musunuz ” diye sormuÅŸtun onlara
” seni çok seviyoruz ya habiballah ” demiÅŸlerdi
Sen de:
” allah biliyor ki ben de sizi çok seviyorum” demiÅŸtin
Bu gün yaÅŸayan gençler var
Neccar oÄŸulları’nın kızları diÄŸil belki
Ama seni onlar da çok seviyor
GözyaÅŸlarından belli ki seni canlarından çok seviyorlar
Senden baÅŸka kimseleri yok
Allah biliyor ki sen onları da çok seviyorsun

Altmış üç yaşındasın
Refik-i Âla duasındasın
Senin için siyah yünden çizgili bir cüppe dokunmuÅŸtu
Kenarları beyazdı
Onu giyerek ashabının yanına çıkmıştın
Ve mübarek ellerini dizine vurarak :
” görüyor musunuz ne kadar güzel ” demiÅŸtin
Meclisinde bulunan biri sana seslenmiÅŸti :
” anam babam sana feda olsun ya rasulallah, onu bana ver ”
Niye istemiÅŸti ki senden sevdiÄŸini bile bile
Ä°stendiÄŸinde katiyyen ” hayır ” demediÄŸini bile bile
” peki ” dedin o zata
Ve sen yine yamalı, eski cübbeni giydin
Dostuna kavuşmana bir hafta kalmıştı
Aynı cübbeden yine yine diktiler
Ama giyinmek nasip olmadı
Haberler uçurmuÅŸtun ebu hureyre’ nin diliyle :
” benden sonra öyle kimseler gelecek ki, keÅŸke peygamberi görseydik de ne malımız ne evladımız olsaydı diyecekler ”
Ve hz. enes ile paylaÅŸmıştın özlemini
” beni görmedikleri halde bana iman eden kardeÅŸlerimi görmeyi çok isterdim”

Sultanım!
Ey medine minberinde ” ümmeti, ümmeti ” diye hüznü giyen sevgili
Ey mekke mihrabında alemler hesabına ” allah! ” diyen sevgili
Bize lütfu ilahi bahÅŸedilen kapına diz çöktük, bey’ at ettik
Rabbinden bize ne getirdi isen amenna
Duyduk, itaat ettik

Ya rasulallah
Sen hâlâ kırk yaşındasın
Ve hâlâ ümmetinin başındasın…