Dursun Ali Erzincanlı - Sen Gel Diye

Dursun Ali Erzicanlı‘nın muhteÅŸem bir ÅŸiirini daha sitemizde dinleyebilirsiniz. Sanatçının “Sen Gel Diye Ey Sevgili” ÅŸiirini sizlerle buluÅŸturuyoruz.
Bu ÅŸiirde Asr-ı Saadet dönemine duyulan özlemin yanı sıra Allah (c.c) Resulu Hazreti Muhammed Sallallahu Aleyhi ve Sellem’e duyulan derin sevgi konu edinilmiÅŸtir.

Dursun Ali Erzincanlı – “Sen Gel Diye Ey Sevgili” (Sözler);

Yaradan Rabbimin adıyla okudum.
Ey Muhammed Seni okudum.
Okudum, çoÄŸaldı harflerim, ırmaklarım, yıldızlarım…
Bütün kitaplara Senin isminle yazıldım.
DoÄŸdum Muhammede doÄŸdum
Aşiksam Muhammede aşığım
Ölürsem Muhammede ölürüm
Gelirsem Muhammede gelirim.
Yusuf oldum kuyularda hep Seni bekledim,
Hüseyin oldum kerbelada, kuruyan dudaklarımla sayıkladım ismini,
Gelsinde ırmaklar taşıyan ellerinden,
Abı hayat akıtsın içime diye bekledim.
Bekledim, kapandı yollarım, uzattım parmaklarımı,
Hallaç gibi doÄŸrandı ellerim.
Hiç Seni söyleyemedim, daÄŸlandı dudaklarım.
Yazdım gözyaÅŸlanmla Mekkenin daÄŸlarına:
Ey sevgili, gel diye…
AÄŸlama duvarını bir çıban gibi sırtında taşırken,
Yorulan kollarıyla taÅŸ atan Kudüs`üm ben.
Kaldırımlarımda ateÅŸler yükselirken,
Geldin öptün beni alnımdan,
Serinleyip sarıldım taşlara yeniden.
Ey Muhammed…
Ey Sevgili.
Ey Badı Sabah.
Ey Üzerimize doÄŸan ay.
Ey Güzelliklerin ÅŸahikası.
Ey Şefaat pınarı.
Her düÅŸmem gül ayaklarına kapan-mamdır,
BöÄŸrümden yediÄŸim her kurÅŸunla tutarım ellerinden.
Her ÅŸarkımda Seni söylerim.
Her tebessümüm Senindir.
Hep Seni beklerim:
Sen bir gelsen diye ey Sevgili…
Sevgili…
Ben Veyselim,
Kenan illerinde hasretini soluyan,
Hırkana bürünürüm karanlıkta kaybolduÄŸumda,
Dört taraftan vururlar bana,
Vururlarda söyletemezler SensizliÄŸi,
Sümeyye gibi develer ayırır bedenimi…
Hamza’yım Ey Sevgili,
Uhuddayım tam önündeyim,
VahÅŸinin mızrağı deler geçer yüreÄŸimi,
Gelde okÅŸa ne olur oyulmuÅŸ kalbimi,
Hind deÄŸil hasretin acıtır onu…

Ben
Grozniyim, Keşmirim, Kandaharım, Saraybosnayım, Hamayım, Buharayım,
BaÄŸdatım, Morayım, TaÅŸkentim, DoÄŸu Timor`um, Türkistan`ım,
Ahıs-ka`yım. Eritre`yim, Halepçe`yim, Kırım`ım, Ä°stanbul`um..,
Ben kurÅŸunlara evlat vermiÅŸ anneyim.
KurÅŸunlardan sakınan bedeniyle Seni özleyen,
TaÅŸ atan bir Filistinliyim.
Okul önlerinde bekleÅŸen ve aÄŸlayan, Karanfil dağıtan kızım.
Gel öp bizi alnımızdan,
Gel sev bizi kanayan yaralarımızdan.
Ey sevgili,
Ey Muhammed…
Gittin ya gül yüzlü Sevgili.
Kırıldım gittiğinden beri.
Kırıldıkça yandı canım.
Çarmıhta çivilenen benim ellerim,
Benim ayaklarım.
Harami sofralarda sergilenen benim başım.
Beni bir aÄŸaçta kıstırdılar,
Kör bir testereyle biçildim.
AÄŸladım, kurudu göz pınarlarım,
AÄŸladım, hasretine türkü yaktım.
AÄŸladım, gel diye ey Sevgili…
Sevgili,
Ömerim, Aliyim, Osmanım,
Vuruldum bir niyaz vaktinde,
Kanım dağıldı kitabın sayfalarına.
Seni yazdım bir damla kanla,
İsminin dolaştığı semaya,
Bir baÅŸtan bir baÅŸa.
Sen gel diye Ey Sevgili…
Ey sevgili!…
Kırıldı mı dişin?
Dikenler acıttı mı ayaklarını?
Deve iÅŸkembeleri kirletti mi elbiselerini?
Medine yollarında yoruldun mu?
Taifte taÅŸlar kanattı mı gül yanağını?
Kırıldı mı kalbin bize?
Kırgın mısın Sevgili?
Ne çare Bekirler yok ÅŸimdi, Aliler, Osmanlar, Ömerler yok.
Halidler gitti, Musablar gitti. Hatice yok, Zeynep yok, Fatıma yok.
Müminlerin annesi sofra açmaz evlerimizde.
Kedilerin babası dolaşmaz sokaklanmızda.
Biz ne çok yetim olduk da,
Senin gibi okşayanımız yok artık.
Gel bir okÅŸa ne olur.
Yaralarımızda ki irinler azdı.
Canımız acıdı.
Bir merhamet et, bir gülümse Efendim.
Bir görün puslu ÅŸehirlerin üstünde.
Bir ses ver puslu yüreklerimize.
Bekler dururuz her seherde,
Sen gel diye ey Sevgili…

Ey Sevgili…
Buralara bir hal oldu:
Ne Yakup inliyor ÅŸimdi,
Ne Mısırda rüya görülüyor,
Züleyhalar ÅŸaÅŸkın,
Yedi adam ne yapsın,
Mağaraların kapıları da kapalı.
Musa vurunca asasını,
Oynamıyor yer yerinden.
Yol vermiyor kızıldeniz.
Sakınmıyor İbrahimi ateşler,
Su taşımıyor karınca,
Ethemin balıklan getirmiyor iğneleri denizden.
Buralara bir hal oldu; Sen yoksun, buralar duman oldu Efendim.
Bir mektubun gelmedi buralara…
Bir NecaÅŸi sormaz halimizi.
Bir yalnıztır düÅŸtü ocağımıza.
Bir karanlık çöktü başımıza.
Ay aydınlatmıyor, Gül kokmuyor.

YokluÄŸun karabasanlar gibi çökünce sinemize,
Dağıldı hanemiz,
Dağıldı yüreÄŸimiz,
Dağıldı birliÄŸimiz…
Sevgili affet bizi:
Bir deve olamadık,
Hasretinden çatlayıp ölecek.
Bir kuru aÄŸaç olamadık,
YokluÄŸuna kanlı gözyaÅŸlar dökecek.
Bir Bilal olamadık,
Sensiz ses vermeyecek.
Bir Ebu zer olamadık,
Alıp başını gidecek.
Ey sevgili, Ey ÅŸefaat sahibi, Affet bizi. Affet…
Åžimdi bir ÅŸarkı düÅŸer dilimize,
Bir aÅŸk iner yüreÄŸimize.
Bir el tutar elimizden.
Bir af fermanı gelir ötelerden.
Bir Sen gelirsin.
Bir Sen gelirsin.
Biz bin seviniriz:
Sevgili Muhammed diye…
Sevgilim Muhammed diye…
Meleklerle yarış ederiz…
Gel Sevgili,
Gel öp, kokla ve yeÅŸert bizi, kalbimizi.