Dursun Ali Erzincanlı - Son Aslan

Dursun Ali Erzincanlı‘nın DAE Prodüksiyon etiketiyle müzik marketlere servis edilen “Gül Gecesi” adlı albümde yer alan “Son Aslan” eserinin tanıtımını gerçekleÅŸtiriyoruz. Kerbela’da küçük yaÅŸta olan ve hastalığı neticesinde çadırdan çıkamadığı için hayatta kalan Hazreti Peygamber Efendimizin can torunlarından olan Hazreti Hüseyin’in oÄŸlu Ä°mam Zeynel Abidin Hazretleri’nin küfrün temsilcisi olan Yezid’e karşı yaptığı konuÅŸma bu eserin temel konusunu oluÅŸturmaktadır.
Resulullah Efendimizin soyunun devamına sebep olan Zeynel Abidin Hazretleri Hicret’in 38. yılında Medine-i Münevvere’de dünyaya gelmiÅŸlerdir. Ä°mâm Zeynel Âbidin Hazretlerinin 11 erkek, 4 kız olmak üzere, 15 evlâtları olmuÅŸtur. Soyu oÄŸlu Hazreti Ä°mâm Muhammed’ül Bâkır’dan devam etmiÅŸtir. Muhammed’ül Bâkır Hazretleri babası hususunda ÅŸöyle buyurmuÅŸtur; “Babam Ä°mâm Zeynel Âbidin hep iyilik yapmaktan zevk alırdı. Allah’a karşı ÅŸükranını ifade etmek için; bir iyilik gördüÄŸü zaman, Kur’ân-ı Kerîm okurken «Secde» âyeti gelince, bir kötülükten kurtulunca, iki kiÅŸinin arasını bulunca, bir zorluÄŸu atlatınca, mutlaka ÅŸükran secdesine kapanırdı. Bunun için kendisine «Seccad» adı verilmiÅŸtir.”

SÖZLER;
Åžam camindeyiz ama ÅŸimdi deÄŸil.
Simsiyah atların yelelerinden, vefasızlığın tuttuÄŸu günden yıllar sonra.
Åžam camindeyiz ama ÅŸimdi deÄŸil.
Toprağın Ehli beyt kanıyla sulandığı günden yıllar sonra.
Åžam camindeyiz ama ÅŸimdi deÄŸil.
Zeynep’in sözlerinde latife, gözlerinde yaÅŸ kuruduktan sonra.
Åžam camindeyiz ve O da camide.
O ki, adı anılmaya bile değmez aslında.
Ä°sim varki, insana Allah’ı anlatır.
Ä°sim varki, duyulunca zulmü hatırlatır.

Åžam camindeyiz ve Yezitte camide.
Zalim’in imamı Ehli Beyt’e hakeretler ediyor.
ResulUllah’ın Ehline dil uzatıyor, hem de ResulUllah’ın minberinde.
Ve biri var ayağa kalkıyor. Evet biri var ayakta.
Sanmam ki o ayaÄŸa kalkınca Seyit ile Hamza Uhud’ta yatıyor olsun.
Sanmam ki yeryüzünün uluları ayaÄŸa kalkmamış olsun.
Biri var ayakta, o gün yeryüzünde ondan daha hayırlısı yok hayatta
GüneÅŸin batışına sırtını vermiÅŸ bir Arslan gibi,
Zirvede tek başına bir Arslan gibi kükrüyor.
Yezit susturamıyor onu. Yezit’in yapacağı bir ÅŸey yok.
Çünkü halk dinlemek istiyor bu Arslan’ı.
Çünkü halk onu dinlemeden gitmez.
Zaten delikanlının olduÄŸu yerde eli kanlının da sözü beÅŸ para etmez.

Åžam camiÄŸindeyiz ve caminin minberi.
Minber’in önünde arslan, ağır adımlarla çıkıyor basamakları
Sanki dünyanın yükü omuzlarında
Yüzünü cemaate dönüyor ve başını kaldırıyor.
Yüzü parlak, yüzü kan kokan kerbübela gecesinde doÄŸan dolunay gibi parlak.
Karanlığın örtmeye çalıştığı ihanetin ÅŸahididir yüzü.
Bakışları merhamet yüklüdür ama ÅŸimdi deÄŸil.
Nazarları kevser suyudur ama şimdi değil.
Åžimdi cehennem kapılarından bir kapıdır gözleri.
Her ateş yakacağı yerden emin.
Şimdi bakışları alev alev kalbine saplanıyor zalimin.
Kimdir bu yaralı aslan?
Hani isim varki insana Allah’ı anlatır dedik ya,
Ä°ÅŸte o isim; ‘Ä°mam Zeynel Abidin’.
Hz. Hüseyin’in oÄŸlu. Kerbeleda hayatta kalan tek Seyit.
Kıyamete kadar gelecek seyyitlerin babası.

Ve konuşmaya başlıyor;
Ehli Beyt’in en büyük düÅŸmanına ve tüm insanlığa,
Seyit kimdir, Ehli Beyt nedir anlatıyor.
Ey insanlar! Bize altı şey ihsan edilmiş,
Ve yedi ÅŸey sebebiylede üstün kılınmışız.
Bize ilim, hilim, cömertlik, fesahat, cesaret
Ve müminlerin kalbinde bize karşı bir sevgi verilmiÅŸtir.
Üstünlük sebebimizse ÅŸunlardır;
Allah’ın seçkin peygamberi Muhammed Mustafa (Sav) bizdendir.
DoÄŸru sözlü Ali Keremallahü Veche ve Caferi Tayyar bizdendir.
Allah ve Resulunun Aslanı Hamza bizdendir.
Cennet gençlerinin Efendisi ve,
Bu ümmetin Peygamberinin iki torunu Hasan ve Hüseyin bizdendir.
Ve yine Deccali öldürecek Mehti’de bizdendir.

Ey insanlar! Beni tanıyan tanıyor
Tanımayanlarada haset ve nesebimi beyan edicem.
Ey insanlar! Ben mekke ve minanın oğluyum.
Ben zemzem ve safa’nın oÄŸluyum.
Ben arafatta en güzel dua edenin oÄŸluyum.
Ben Müzdelife’de konaklayanların en ÅŸereflisinin oÄŸluyum.
Ben Kabe’yi tavaf edenlerin en keremlisinin oÄŸluyum.
Ben safa ve merve’de en güzel yürüyenin oÄŸluyum.
Ben bir gece Cebraille miraca yükselenin oÄŸluyum.
Ben Bedir ve Huneyn’de ResulUllah’ın yanında savaÅŸan,
Ve bir an olsun Allah’ı inkar etmeyen kimsenin oÄŸluyum.

Ben müminlerin salihinin, Nebilerin varisinin
Müslümanlarının rehberinin, Mücahitlerin nurunun
Hendek savaşında islam’ı yok etme amacıyla bir araya gelen
MüÅŸrikleri dağıtan kimsenin oÄŸluyum.

Ben bütün müslümanların en cesur ve yiÄŸidinin oÄŸluyum.
O ki, Hasan ve Hüseyi’nin babası Ebi Talibin oÄŸlu Ali’dir.
Ben Fatıma-tüz-Zehra ve Seyyide tün Nisa’nın oÄŸluyum.
Kadınların Efendisinin oğluyum.
Ben Hatice Tül Kübra’nın oÄŸluyum.
Ben kanına boyanan kimsenin oğluyum.
Ben kerbela kurbanının oğluyum.
Ben bir kurban gibi boğazlananın oğluyum.

Oysa onun masun boynunda ve kanında kimsenin hakkı yoktu.
Ben kendisi için cinlerin karanlıklarda aÄŸladığı,
Ve kuÅŸların gökde ağıt yaktığı Hüseyin’in OÄŸluyum.
Åžimdi Ey Yezid! Aziz ve Kerim olan Allah Resulü
Benim mi yoksa senin mi ceddindir.
EÄŸer benim ceddimdir dersen, insanlar senin yalan söylediÄŸini bilecekler.
Benim ceddim olduÄŸunu söylersen,
O halde niye babamı haksız yere öldürdün,
Niye zulüm ve düÅŸmanlık üzere öldürdün,
Niye malını yağmaladın, niye kadınlarını esir ettin?
Åžunu unutmaki mahÅŸerde ceddim sana düÅŸman olacaktır.
Ve aslan sustu, Şam ağlamaya başladı.
Åžam’ın aÄŸlaması duracak ama ÅŸimdi deÄŸil.
Suriye’nin gözyaÅŸları dinecek ama ÅŸimdi deÄŸil.
Son Aslan minbere çıktığı zaman