Dursun Ali Erzincanlı - Üveysin Aşkı

Dursun Ali Erzincanlı‘nın DAE Prodüksiyon etiketi taşıyan son albümü “Gel Gecesi” albümünde yer alan “Üveysin AÅŸkı” adlı naat-ı ÅŸerifin tanıtımını yapıyoruz. Veysel Karanı Hazretlerinin, Peygamber Efendimize olan sonsuz sevgisinin tezahürü olan bu eser gerçek manada aÅŸkı ifade etmektedir.
Yemen’ın Karani köyünde dünyaya gele Veysel Karani Hazretlerinin annesi görme engelli be bakıma muhtaç yaÅŸlı bir kadındı. Annesinin bu durumdan ötürü O’nu bir an olsun yalnız bırakmayan Karani Hazretlerinin Resulullah Efendimizi ziyaret edemeyiÅŸinin hikayesi bu eserin temel konusunu oluÅŸturmaktadır.

SÖZLER;
Adım Üveys
Yemen’de, karen köyünde doÄŸmuÅŸum.
Babamı hatırlamıyorum, beni annem büyütmüÅŸ.
Annemin ayakları cennetin üstündeydi, elleri sıcak gül kokardı.
Gözleri geceye açılan pencereydi, yıldızı yoktu gecesinin.
O, beni istediÄŸi zaman tutup yakalardı ama ben onun göz bebekleri bir türlü yakalayamazdım.
Ona baktığımı hissederdi ve bunu nasıl yaptığını hiç bir zaman anlayamadım.
Göremeden sevmeyi ondan öÄŸrenmiÅŸtim.
Gözleri mi yumup konuÅŸmak, çocukluÄŸumdan kalma bir alışkanlıktır.

Bazen unutur, anne ÅŸu kuzuya bak derdim.
Bir sessizlik çökerdi çöle.
GüneÅŸ zamansız batardı, aÄŸlar anneme sarılırdım.
Annem tebessüm eder, güneÅŸ tekrar doÄŸardı.
Ve bir gün bir isim duydum.
Kalbimin yanıp kavrulduğunu hissettim.
Bir isim beni kalbimden yakalamıştı.

Åžahit olsun gözlerinin siyahı
Şahit olsun aşıklarının ahı
Ey Sevgili sensin bana gonca gül
SensizliÄŸe alışmadı bu gönül

Anne, hani o pamuk ellerimle yüzüme dokunup yüzümü yüzüne benzetirdin
Derdin ki : Kaşların benim kaşların gibi.
Hani derdin ya keÅŸke gözlerini görebilseydim
Ben de gözlerin gözlerime benziyor derdim
Şimdi anlıyorum neler hissettiğini
Duydum ki, Sevgilinin yüzü aydan parlakmış, hilalmiÅŸ kaÅŸları
O’nu gören yanından ayrılmak istemezmiÅŸ
Gülünce diÅŸleri ince gibi parlarmış
Elin de kına çiceÄŸi olurmuÅŸ bazen
Bazen bir yetimin eli olurmuÅŸ elinde.
ÇoÄŸu zaman hüzünlüymüÅŸ, aÄŸlarmış geceler boyu.
Sessiz sessiz ağlarmış.
Sessiz diyorlar ama anne ben her gece çölü kaplayan aÄŸlayışını duyuyordum.
Uykundan ağlayarak uyanmamım sebebi buydu
Avuçlarını yüzümde tutup öyle uyuyordum.

Anne hani sevgiliyi görmek için köyüne gitmiÅŸtim ya
O gün ellerini nasıl kokladıysam çöl boyu gül kokusu gitmedi burnumdan.
Sanki sende yanımda yürüyordun.
Anne o sadetli evine yaklaşırken kalbim durucak gibiydi
EÅŸiÄŸini öptüm, ellerini öper gibi.
Çok az kalmıştı görmeye, kapı açılacak sevgiliyi görecektim
Kapı açıldı ama göremedim.
Yoktu bekliye bilirdim dönüÅŸünü ama sen yalnızdın
Sevgilinin çok seveni vardı ölümü bile göze alan
Ama senin benden baÅŸka kimsen yoktu
Ben de gül için gülü görmemeye göze aldım
Sana döndüm ama gördüm ki, her yol aslında ona çıkıyormuÅŸ
MeÄŸer Allah, senin avuçlarında bana sevgilinin kokusunu sunmuÅŸ yıllarca
Anne sana bir müjdem var
Sevgili gül kokulu hırkasını göndermiÅŸ bana
Åžimdi tek dileÄŸim, bu hırka hem bana güç versin onsuzluk sabrında hem sana ışık olsun karanlık kabrin de..

Åžahit olsun gözlerinin siyahı
Şahit olsun aşıklarının ahı
Ey Sevgili sensin bana gonca gül
SensizliÄŸe alışmadı bu gönül