Senai Demirci - La Tahzen (Üzülme)

Senai Demirci‘nin 2014 yılında Çınar Müzik Yapım prodüktörlüÄŸünde piyasaya sunulmuÅŸ olan albümünde yer alan ve bulunduÄŸu albüme ismini vermiÅŸ eser olan “Üzülme (La Tahzen)” adlı ÅŸiirsel anlatıya sitemizden ulaÅŸabilir ve eseri sitemizden sosyal medya hesabınıza aktararak sevdiklerinizden beÄŸeniler alabilirsiniz.
Bir müminin her daim iyimser olması gerekliliÄŸini ortaya koyan bu eser sanatçımız Senai Demirci’nin en seçkin eserlerinden biridir. Eserdeki temel esası ifade edebilmek için ÅŸu hadisi ÅŸerifi sizlerle paylaÅŸalım; “Sübhanallah Senin buna gücün yetmez, ÅŸöyle dua etseydin olmaz mıydı ? ‘Allah’ım bize dünyada da iyilik ver, ahirette de iyilik ver ve bizi cehennem azabından koru’.”

SÖZLER;
Üzülme
Üzülüyorsan, Biri var ki cılız varlığını düÅŸtüÄŸü çamurdan kaldırmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. Kıymetini bil ki, üzmeye deÄŸer görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin toprağını allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye layık bir topraksın demektir. Kaygıların vuruÅŸuyla tuz buz oluyorsa taÅŸ katılığında büyüttüÄŸün güvencelerin, yarılan göÄŸsüne umut fidanları dikiliyor demektir.

Üzülme
Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sarılı ise, içini ısıtacak haberlerin mürekkebi damlıyor olmalı ömrünün defterine. Kar yağıyorsa güvendiÄŸin daÄŸlara, yarının ovalarında rengârenk çiçeklerin olacak demektir. Hırçın fırtınalar sarsıyorsa sevinçlerinin zirvesini, rüzgârlar dövüyorsa umudunun yamaçlarını, bir yüce daÄŸsın sen demek ki, az bekle, eteÄŸinden serin pınarlar akmaya baÅŸlayacak demek ki…

Üzülme
Üzülüyorsan, şımaramazsın. Kibrin kirli tuzağına düÅŸemezsin. Kendini beÄŸenmiÅŸliÄŸin çamuruna dolaÅŸmaz ayakların. Uzak geçersin isyanlı yollardan. Heveslerinin ardı sıra düÅŸüp nisyan uçurumlarının başına sürüklenmezsin. Seni Biri yakınlığına çağırıyor demek ki… Gözden çıkarmamış olmalı seni.

Üzülme
Üzülüyorsan, bir kutlu teselli kapısının önünde bekletiliyorsun demektir. Gözlerini kaldır vefasız dünyanın eÅŸiÄŸinden. Gönlünün elinden çıkar sebeplerin boÅŸ avuntularını. Umudunu kes sahte doymalardan. YüreÄŸini küstür coÅŸkulardan. Kapı açıldı açılıyor demektir.

Üzülme
Üzülüyorsan, kaybedeceÄŸin bir ÅŸeyler var demek ki… KaybedeceÄŸi bir ÅŸeyi olanlar çoktan kazanmışlardır. Eline geçmeyenleri saymakla tüketme nefesini, elindekileri saymaya baÅŸla. Hepsini saysan bile, nefesini saymaya nefesin yetmeyecek demektir. Bak iÅŸte zenginsin.

Üzülme
Seni bir “Ä°ÅŸiten” var. Seni senin kendini bile sevmenden önce O sevdi seni. Senin kendini bile bilmediÄŸin unutuÅŸ kuyularından çekip çıkardı seni. ÇektiÄŸin acılara habire meÅŸgul çalan telefonlar gibi kör ve sağır deÄŸil O. YüreÄŸinin her yangınına O yetiÅŸiyor. Ayrılıklarına ve sıkıntılarına metal soÄŸukluÄŸundaki plazalar gibi umursamaz deÄŸil O. Yitirdiklerinin hepsini sana iade edeceÄŸine söz veriyor. Sevdalarına ve özlemlerine çok seçenekli sınav kâğıtları gibi tatsız ve tuzsuz formüller sunmuyor. Seni herkesten çok anlıyor, seni senin kendini düÅŸündüÄŸünden çok düÅŸünüyor. GözyaÅŸlarınla imzalayasın istiyor yakarışlarını. Bir ebedî çerçevenin içinde, gösteriÅŸsiz bir kullukla fotoÄŸraflamak istiyor seni. Dağılıp giden ömür kırıntılarının arasından sıcacık bir kardelen ümidi devÅŸiresin istiyor. Keyfinin çatlak kabuklarının arasından sonsuz teselli pınarları akıtmak istiyor.

Üzülme
Varlığının tenine çiziktir her hüzün. Varlığından haber verir üzüntün. Hatırlar mısın, bir zamanlar hatırlanmaya deÄŸer bir ÅŸey bile deÄŸildin? Hiç umursanmadan çöpe atılabilecek kirli bir su iken sen, yüzüne bir tek O baktı. Kimselerin arayıp sormadığı, önemseyip adını bir kenara yazmadığı o günlerde, senin adını ilk O andı. Hatırını bildi. Seni yanına aldı. Hep yanında oldu. Sen seni unutup da başını yastığa koyduÄŸunda bile, seni her defasında sabaha çıkardı. Sen Onu defalarca unuttun ama O seni asla unutmadı.

Üzülme
O’nun en sevdiÄŸi kulu da yalnız kaldı. TaÅŸlandı. Sürüldü. Yaralandı. Aç susuz kaldı. Yuvasına uzaktan gözleri yaÅŸlar içinde baktı. MaÄŸarada yapayalnız ve korunmasızdı. Senin gibi üzülen yol arkadaşına sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı: “Lâ tahzen, innAllahe meânâ.”

Üzülme
Kaldır yüzünü yerden. Omuzlarından sarsıp kendine getirmek istiyor seni Sevgili. “Rabbin sana küsmedi ki…” Gözlerinin içine içine bak sevdiklerinin. “Rabbin seni unutup yalnız bırakmadı ki…”